درباره من
کلیه نوشته های مندرج در این سایت به قلم این حقیر می باشد .
شعرها و متون ادبی موجود در سایت های رسمی و مراجع معتبر به ثبت رسیده است . لذا کلیه حقوق معنوی و مادی آن مربوط به نویسنده می باشد .
هرگونه کپی برداری بدون کسب اجازه و یا ذکر منبع غیر مجاز می باشد .
ادامه...
از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم ( ۱۰ )
انگار مرا به اسب خیالت بسته ای
روی سنگ فرش های کوچه ی خاطراتمان کشیده می شوم ...
در اطاق بازجوئی تن ،
زخم هایم را حاشا می کنم
چون به شهادت چشمهای رسواگرت
ردپای چشم های شرجی ام را
گو شه آستینم پیدا کرده اند ،
اما دادگاه
با هیچ منطقی
تو را محاکمه نمی کند !
خانه خراب !
برنده شد
کلید طلائی یِ
وعده های پوشالی ؛
جای خانه ای که بر سرش خراب شد !
مهدی جابری- اردیبهشت 90
پ.ن - آدرس : تهران ، بلوار فردوس ، محل گودبرداری غیر اصولی
نقد شعر " رقاصه " - اثر سرکار خانم نیلوفر مهرجو
نشسته بر سجاده سرخ
با چادری سیاه
ذکر میگوید با دانه های انار
دخترکی عریان!
که رقص
نانش را معنا میکند
( نیلوفر مهرجو )
در صورت تمایل می توانید نقد این شعر را در
ادامه مطلب بخوانید .
ادامه مطلب ...
سوزن بان !
پیراهن را درآوردی
پیشتر
از صدای برخورد قطار احساس
مست
ازغبارِ لالائی ی آسمان
با چشمهای بسته گفت
آتشفشانم
اما
غرقاب
دل ِ دریائی ات !
بی قراری هایم رنگ خدا گرفته است !
جواب نامه ی نانوشته ات را
در نماز ت ،
در قنوتم
در یکی از جیب های پیراهن ستاره کوب آسمان
زیر یقه ی ماه نشانت ...
لبخند می زنی
از پشت سطر های شعر ٬
بی صدا
در کسری از نگاه
در زلال آخرین سلام
در بازی ی چشم ها
در گیر و دار غبار خیس خورده ای
و می نویسی
دلتنگی ها
دستگیر می شوند
دلارام می شوی ...
حرف دلت را ناخوانده می دانم !
مهدی جابری - اردیبهشت 90 ( دفتر از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم )
سر پیچی !
دست قلم را فلک کرد
دبگر چشمانش را نکشد
صبح
چشم دستهایش سیاهی می رفت !
مهدی جابری - اردیبهشت 90
( دفتر درد دلهای یک قلم )
بی بهانه ! ( نوشته آزاد )
معلم مقدس ترین واژه روزگار است
چندین سال پیش در محل کارم با شخصی تحت عنوان مشاور مدیرمان آشنا شدم .
طی جلسات و دوره های آموزشی که برایمان گذاشت با نگرشی جدید به کار و زندگی
آشنا و هرچه گذشت او را معلمی یافتم دلسوز ، انسانی وارسته و شاعری توانا .
اما به ناگاه پائیز چه غافلگیرانه دفتر زندگی اش را بست .
مهندس مجتبی کاشانی تولد: 1327 – وفات 23 آذر 1383
فوق لیسانس مرکز مطالعات مدیریت وابسته به دانشگاه هاروارد ،
دوره های مدیریت صنعتی ،مهندسی صنایع و کنترل کیفیت فراگیر را در ژاپن گذراند
هفت کتاب با نام های : از خواف تا ابیانه ،بارن عشق ، به آیندگان ، روزنه ، پل ،
عشق بازی به همین آسانی ست ،خویشتن را باور کن
و دو کتاب در رابطه با مدیریت : از گاراژ تا کلینیک ، نقش دل در مدیریت،
از این مدیر فیلسوف و شاعر منتشر شده .
چند سرود که خیلی هم سروصدا کرد برای رادیو ساخت مثل «بابا خون داد, دلیرانه,
همشاگردی سلام, جانباز, مدرسه‌ها واشده و...» که مدت‌ها در مدارس از سرودهای
بچه‌ها بود و از رادیو و تلویزیون پخش می‌شد....
به همت او و انجمنی که پایه گذاری کرده بود 240 مدرسه توسط اعضا گروه و کمک‌های
جمع‌آوری شده، از مردم ساخته شد
وی پس از سالها مطالعه درباره ی مدیریت در کشور ژاپن و تطبیق آن با آموزه‌های
ایرانی- اسلامی، نظریه‌ای را ارائه داد که از آن به عنوان «نقش دل در مدیریت» یاد
می‌شود .
این کتاب را شخصا خوانده ام و بسیار نکته های ارزشمندی در آن وجود دارد . ...
جسم او تاب و توان این روح بلند را نداشت و آذرماه 1383 در تهران بر اثر بیماری
سرطان فوت کرد .
یاد و خاطره اش را گرامی می دارم .
شعر زیر را به احترام گرامی داشت آن بزرگوار در ذیل تقدیم می کنم به همه
دوستان و معلمان عزیز و گرامی .
مدرسه عشق ( زنده یاد مجتبی کاشانی )
در مجالی که برایم باقیست
باز همراه شما مدرسه ای می سازیم
که در آن همواره اول صبح
به زبانی ساده
مهر تدریس کنند،
و بگویند خدا
خالق زیبایی
و سراینده عشق
آفریننده ماست.
مهربانیست که ما را به نکویی
دانایی
زیبایی
و به خود می خواند
جنتی دارد نزدیک، زیبا و بزرگ
دوزخی دارد- به گمانم
کوچک و بعید
در پی سودا نیست
که ببخشد ما را
و بفهماندمان،
ترس ما بیرون از دایره رحمت اوست
در مجالی که برایم باقیست
باز همراه شما مدرسه ای می سازیم
که خرد را با عشق
علم را با احساس
و ریاضی را با شعر
دین را با عرفان
همه را با تشویق تدریس کنند
لای انگشت کسی
قلمی نگذارند
و نخوانند کسی را حیوان
و نگویند کسی را کودن
و معلم هر روز
روح را حاضر و غایب بکند
و به جز ایمانش
هیچکس چیزی را حفظ نباید بکند
مغزها پرنشود چون انبار
قلب خالی نشود از احساس
درس هایی بدهند
که به جای مغز، دلها را تسخیر کند.
از کتاب تاریخ
جنگ را بردارند
در کلاس انشاء
هر کسی حرف دلش را بزند
«غیرممکن» را از خاطره ها محو کنند
تا، کسی بعد از این
باز همواره نگوید: «هرگز»
و به آسانی همرنگ جماعت نشود.
زنگ نقاشی تکرار شود
رنگ را در پائیز تعلیم دهند
قطره را در باران
موج را در ساحل
زندگی را در رفتن و برگشتن
از قله کوه
و عبادت را در خدمت خلق
کار را در کندو
و طبیعت را در جنگل و دشت.
مشق شب این باشد
که شبی چندین بار
همه تکرار کنیم:
عدل
آزادی
قانون
شادی...
امتحانی بشود
که بسنجد ما را
تا بفهمند چقدر
عاشق و آگه و آدم شده ایم
در مجالی که برایم باقیست
باز همراه شما مدرسه ای می سازیم
که در آن آخر وقت
به زبانی ساده
شعر تدریس کنند
و بگویند که تا فردا صبح
خالق عشق نگهدار شما.
می‌شود، سبز بود با یک برگ
می‌شود، شد بهار با یک گل
از دل یک شکوفه شادی کرد
دل به سودای یک شقایق داد
برای شادی روح بزرگ آن مرحوم ذکر فاتحه ای کنید
منبع : ویکی پدیا
قبل از سپید هیچ نبود !
شکست
قبل از کشف کبود کمربند خاطرات
قبل از فرمان اعدام احساس
قبل از دفن بازوهای عشق
قبل از نم کشیدن نقاشی ی آفتابگردانهای عاشق
قبل از آنچه مرا شست از فکر فرار
تخم ابر نابارور سپیدهایم ...
ریخت
زلالی از هوای کُرِ حوضِ خیال
بر تن فاحشه ی فلس های کف آکواریوم
بر دستِ آبروی دست بر سینه ی مقابل پنجره
بر دل شکسته ی قفس خالی از نگاه
بر پای درخت دود شده از قلم فرسائی های من
تا پرواز معنا شود ...
گفت
آن وقت ،
چوبدستِ موسی را قرض می گرفتی
مرا می زدی
نمی شکافت
اینگونه
دیوارِ خاکِ سرخِ صورتم !