درباره من
کلیه نوشته های مندرج در این سایت به قلم این حقیر می باشد .
شعرها و متون ادبی موجود در سایت های رسمی و مراجع معتبر به ثبت رسیده است . لذا کلیه حقوق معنوی و مادی آن مربوط به نویسنده می باشد .
هرگونه کپی برداری بدون کسب اجازه و یا ذکر منبع غیر مجاز می باشد .
ادامه...
باز شهری پر شده از صورتک هائی غریب !
باز شهری پر شده از صورتک هائی غریب
در میانِ دختران با ظاهری مردم فریب
جمله ای کم آشنا دعوت به قرصی بی رقیب
مرده ها آمارشان بیش از کروری در جریب
گونه سرخابِ زنانه عطرهائی بس گران
غرق کرده از تعفن رنگ را در بوی نان
کوچه ای نا آشنا در خودروئی چشمک زنان
در سکانس بعد - ماشین - سوی زندان زنان
پرده ی عفت دریده سالهای آزگار
گم شد از بختِ بدش در کوچه های روزگار
خِفتِ هر بی شرم شد فریاد زد در پای دار
پای دیوارِ شما -آهم - گذارم یادگار
گوش کن عمرم که این ناگفته ها بیراه نیست
تا نگوئی این پدر از ضجه ها آگاه نیست
بند ایمان شل شده ناخواسته از فکرِ نان
ریشه ی بی بند و باری ناصرالدین شاه نیست !
غزل خوانِ دو چشمت در تنِ شب رفتُ گم شد !
بگو چشمانِ نازت ، برق دارد یا شراره ؟
که آتش می زند بر چوبِ خشکی بی قواره
نگاهت ترکشی را در دلم ایجاد کرده
خیالم را سراپا غرقِ خونُ پاره پاره
سرِ انگشتهایم از فراقت خیس گشته
چه غمناکست این یادآوری های دوباره
دوای دردِ عشقم بوسه هایت می شود ... یا
چنان کوبم سرم را تا شوم بی آرواره
ولی ای کاش زین فریادها بیدار می شد
دمی وجدانِ خوابت با تکانِ گاهواره
درین خلوت دلم ... بارانُ .. خوابی ناب خواهد
زلالی تا برد... یادِ تو را ... زین یادواره
غزل خوانِ دو چشمت در تنِ شب ، رفتُ گم شد
برایش چشمکی زد آسمانِ پرستاره !
پشت چشمهای بسته ام
از ظهر که می گذرد
سرم را بالا می گیرم
پشت پنبه ی ابرها
به دنبال لبخند قشنگی هستم
که کودک ایمان مرا
به فراموشخانه سپرد !
موج !
تو را می فهمم
چون
صدای خنده های کودکی را می شنوم
که برایم ترانه می خواند
از دورادور دریای دلت
و از قلبش
در هرطپش
موجی مثبت
بلند می شود ...
.
.
.
.
پس ساحلِ چشم هایم را غرق کن !
خوشبختی !
اصلن بودن یعنی همین :
با خاکم کشتی خاطرات بسازی
غرق شوی
در خود
و ناخودآگاهم
غواص شوی
تا حس کنی
دلت تور شده
آنوقت می فهمی
ماهی های دریای خدا هم
این قدر مثل من و تو
خوشبخت نیستند ...
.
.
.
کمی باور به تو قرض می دهم مانیا !
مرا آرام کن !
مثل هر شب
زیر بالش خدا
نامه ای گذاشتی
من هم بوسه ای به قاصدکی
و هردو
نامه ی بی جواب دوست داریم
.
.
.
راستی
بالشت کجاست ؟