خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

موذن عشق !

 

 

     غروب که می شود

     موذن کوچه ی ما ،

     عشق را صدا می زند ...

     من هم

     زیر آلاچیقِ پلک های خسته ام

     با نمک های جا مانده بر روی صورت

     افطار !

     صدایش مرا می کشاند

     تا انتهای بامِ علاقه و عاطفه

     تا قرنیز دلبستگی ...

     تا خلوتگاه پرت مان

     تا نشئگی ی

     تک تکِ سلولهای معتاد به گرفتن دست هایت ...

     تا تزریقِ هزارباره ام

     در مذاب دلخواستنی ی چشم هایت

     و هر بار

     با صدای نوار مغزی ی قلبم ... بیدار می شوم

     .
     .
      .

      غروب رفته است

      ولی انعکاس نام تو

      از کوچه ی تنگ عاشقانه هایم

      بیرون نمی رود   !

باز هم آخر ندانستم که تاوان چه جرمی می دهم !

 

 

     باز هم آخر ندانستم که تاوان چه جرمی می دهم
     بازجوئی می کنی !شکِ تو راپاسخ ... به نرمی می دهم

 

     گریه های بی امان آمد سراغم ، وقتِ خاموشی ی شب
     بغض هایم را به دستِ ضربه ی شلاقِ چرمی می دهم

 

     مشت هایت را گره کردی...زدی ... بر صورتِ افکار من
     باورت شد پاسخِ بی اعتنائی یت... به گرمی می دهم ؟

 

     گُر گرفته صورتم از چیدنِ عکسِ زمانِ عقدمان
     هر برش رابا دوصد لعنت که تن دادم به... فُرمی ... می دهم

 

     شاد گشتم چون به پایم خم شدی با گریه ات گفتی بمان
     حال ترکت می کنم اما تو را احساسِ شرمی می دهم

 

     شعله های خشمِ بازوی تو را در آینه دیدم ولی ...
     باز هم آخر ندانستم که تاوانِ چه جرمی می دهم !


کشته شد احساس من از زخم چاقویت که بوی تن گرفته !

      کشته شد احساسِ من از زخمِ چاقویت که بوی تن گرفته
     پس زدی دستِ مرا ذهنت چو بیماری ی سوء ظن گرفته

 

     واج هایت می شود شعری ولی صد پاره کرده فکر ما را
     از چه وقتی این قوافی  در درونِ سینه ات م‍أمن گرفته ؟

 

     می زنم شانه سر هر کوچه گیسوی تو را زیر نگاهم
     داد و بیداد نمی خواهم تو را تهران تا مازن گرفته

 

     واقعیت را نمی گوئی ولی این واژه هایم شاهدند
     درد جانسوزی مرا همراه شد گفتی زآهِ من گرفته

 

     زیر باران در تمام لحظه هایم از دعا سیراب گشتی
    چون برای کشتنِ مردان ، رقابت بینِ هر نازن* گرفته

 

     حال من خوب است اما قصه ی خوبی ی من باور نکردی
     کشته شد احساسِ من از زخمِ چاقویت که بوی تن گرفته

 

     ....... 

    *
     به منظور رفع ابهام از واژه نازن باید عرض شود : 

 

     واژه ی "زن" دارای حرمت و ارزش است و هم درجه بودن وی با مردان در عرصه  

     ی  کار و تلاش و زندگی بر کسی پوشیده نیست . لذا در مصرع دوم بیت پنجم از  

      واژه  نازن استفاده شده است ( منظور این بوده که حتی زن هم نمی باشد ) 
    
دوستان به بزرگواری خود می بخشند که این واژه به جهت رعایت وزن و قافیه بکار  

     گرفته شده است

می روم تا این که عبرت را درون قلب سنگت حک کنم

 

    کودک عاشق دگر کافیست بازی گوش کن این راز من

    غده ای چون بغض مانده در گلوی سوتک ناساز من

    خاطراتم زنگ خورده در پس ماشین کوکی ی زمان

    پنجه ات در خاک دل رفته بدان ناکوک گشته ساز من

     *

    عشق را فتوا دهم دیگر نگاهت را نمی خواهم برو

    مثل ذرات معلق در هوا مسموم و ولگردی برو

    فرق احساسم شکستی زین سبب شرمت نمی گیرد مگر ؟

    خرده هایش را نمی خواهم فقط بی آنکه بر گردی برو 

     *

     مثل افعی حلقه کردی دستهایت کار ما را ساختی 

    با نگاهی سم چشمان سیاهت را درونم ریختی

     تا که زهرآلوده شد فکرم در این شب ها به یادت بی وفا

    ترک احساس مرا کردی و جسمم را جدا آویختی   

      *

    می روم تا این که عبرت را درون قلب سنگت حک کنم

    لکه ی چرکین پوتین دروغت را ز خود منفک کنم

    حیف آن عقلی که پیشت سر بریدم با کلام خام تو

    فاش می گویم که من زین پس به این دلبستگی ها شک کنم