یار کجاست ؟!

 

     در میان خانه ها
     ساعتی شماطه دار ،
     چوب خطی می کشد
     بر روی دیوار اطاق .

     روبروی آینه ...
     پیرمردی
     قبله اش ،
     چشمانِ بارانگیر و کم سو
     در نمازش
     سوره ی
     تک سرفه های پیرزن .
     می رود
     تا سعی را
     با کفش های خاکی اش
     برپا کند .
     داخل یک خانه ی بی پنجره 

     ... مُحرم و یک لاقبا ،
     با خیالی می رود
     تا شمعدانی های ایوانِ خدا .
 

      اندکی بعد
      کسی
      بر روی سنگش می نوشت
     سالهاست
     او واقعا
     حاجی شده ! 

         ....  

        " کعبه از سنگ سیاهیست که ره گم نکنی  

         حاجی احرام به جای دگری بند ببین یار کجاست "