خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

  بین دیوارهای خیالم

  حرارت واژه ها

  خطوط را بخار می کند

  چشم  می سوزد

  کفش هایم آب می رود

  دلم ... نمی سوزد  ! 

تا از تو می نویسم !


تا از تو می نویسم ،

دست هایم بی تاب

... پنجره ام بارانی ،

... نفس هایم زندانی ،

در کوچه های اضطراب ،

بی داد می کشند !

خطوط را گره ... 

بر گردن حقیقتی که دوستش دارم

...  تو هم میائی و مرا متهم

...  به دستخطی کبــود   !



به چند دلال صداقت با حقوق مکفی نیازمندیم !

امضا ... ( 91 ! )

مثل تاک ... !




مثل تاک

ریشه هایت

دست می کشند روی تنم

 

شراب می شوی

در خَنج خَنجِ نگاهمان

 

گیج می شوم از رخوتی که رسوخ می کند

در بند ، بندِ تنم.

 

به خود می پیچی و بالا می روی

در سربالائی ی عشق ...

 اما ...

ریشه هایت

جامانده است .

 

من در خیالت

خاک ... !

 

مهدی جابری




باد برد 

 

آرزوهای خاکستری  

وقتی زیر سیگاری ات  

دل بی صاحب ما شد !  

 

انار !


 

   واژه های سر به هوا ،

    منتظر اناری هستند

    زمین بیفـتد از دستِ دارا ...

    دانه های دلش

    خون گریه کند

    برای دست های سرما زده ای

    ... سینه اش را چاک دهد

    میان خیابان سرد...  و ..  تو ...

    بی دغدغه ،

    دلش را به دست آوری

    تنش را کبود ،

    لبش را گاز بگیری و کیفور شوی .

     اگر که نبودند

    اناری در کار نبود

    دارا با هیچکس فرقی نداشت .

    و در کلاس ریاضی مان ثابت می کردم

    چقدر میوه های این خاک تلخند  !


جزیره ی خدا !

    

 ... جزیره ای تنها

     صدای دلتنگی ام بلند

     از موج نگاهت

     در خیالم عبور می کنی ... 

     غرقابم 

     زیر تنت  !

 


     پا نوشت :

     کمی دریا باش !

     قدم گذار روی چشمهایم

     چاله هایش ،  سیراب شود   . 

       اینگونه  از هوای تو هم ...   کم نمی شود !

کم فروش از روسپی هم بدتر است ! ( قطعه )





     دختری جرمش فقط عریان شدن در شهر بود
     پای منبر بر تنش زُنّار را انداختند

     کم فروشان بینِ مردم عشق بازی می کنند
     بر گلوشان کِی طنابِ دار را انداختند ؟

     خون خلق ا.. را در شیشه هاشان می کنند
     پشت شیشه " شد تمام این بار " را انداختند

      ناله و نفرینِ مردم را خریدند عاقبت
     لقمه ی شرم و حیا ؛ ... دیوار را انداختند

     در هوای این خیانت ، عشق هم بیمار شد
     با گلوله ... بی تامل ...  یار را انداختند

     پیکر بی جانِ او هم در خیالم دفن شد
     ناکسان چون فرصت دیدار را انداختند  !


اینجا من از یک اتّفاق ِ تلخ ، می میرم !


     اینجا من از یک اتّفاق ِ تلخ ، می میرم
     بی تو سراغ ِ بوسه را از مرگ می گیرم

     اینجا کسی در حسرت ِ پیدا شدن ، گم شد
     در خلوت ِ آئینه ات ، گم گشت تصویرم
 
     من می نویسم ما و تو ، خط می زنی - من - را
     با سرنوشتم بی تو من انگار درگیرم

     اینجا همیشه اتّفاقی تازه می افتد
     من هم اسیر ِ دست ِ بازی های ِ تقدیرم

     بی تو نماز ِ عشق را نیّت نمی کردم
     گوئی فراموشت شده فریاد ِ تکبیرم

     بی من کدامین ماه را در خواب می بینی ؟!
     من بی تو حتی از خود ِ خورشید هم سیرم

     دیریست از چشمان ِ تو افتاده ام انگار
     اما دو جادوی ِ نگاهت کرده تسخیرم

     سخت است از زنجیر ِ عشق ِ تو رها گشتن
     از من پذیرا باش اینک عذر ِ تقصیرم

      گیتا سلطانی
.