هزاران بار می بازم به چشمت چون که لیلاجست !

سراغ ما بیا امشب که دل دریای مواجست

و دستانم بگیر از آب تنهائی که محتاجست

بهشتی دور هستی ، من درین دریای طوفانی

غریقت را پناهی ده به آن خانه که از عاجست

کمان ابروی ماهت در شکار این دل استاد است

نگاهی کن به تن پوشم که از عشق تو خرّاج است

و جای پای مهمیز تو جامانده به پهلویش

نمی داند کسی شاید ولی عشق تو سرّاجست

دو چشمم زیر پای چرخ قسمت خون شده اینجا

کمی بر این دلم دستی بکش عمرم به تاراجست

سر میز قمارت می نشینم با تنی خسته

هزاران بار می بازم به چشمت چون که لیلاجست

خدایا کاسه ای از صبر می خواهم درین بستر

کمی با من مدارا کن ... دلم دریای مواجست !