خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

اعتیاد !!

 

 

 

 

   

      چشم در چشمِ سطرهایت

      به هم ریخته   ،

     ذهنم .

      از  نمناکی ی گونه هایی بی چتر 

      که مرا به تخت می بندند ...

      آتش به آتش

     عوض می شود

     و در این خطوط منحنی ؛

      فکر می کنم

      که دوام نمی آورم   !

      یا درآن غرقم کن

      یا از  اطاق نگاه 

      برایم

      کلید بیار  !

 

زیرِ تیغ !

 

     

 

     نگاهی کن ؛ دلم تنها شده ... در فکرِ خانَه ست
     و مانندِ کبوترها به فکرِ آشیانَه ست

 

     درین شب ها برای دیدنت پر می گشاید
     که در معراجِ خود گویا به دنبالِ نشانه ست

 

     و تنها روی ابرِ خیسَ ازِ (ا)حساسم نشسته
     چه می سوزد تنش ..... جای ... لگدهای زمانه ست

 

     ببین تن پوشِ دل غرقست در بارانِ حسرت
     بمان چون سیلِ غم در من روانه ست

 

     زدم زخمه ... به سیم و کاسه ی غمگینِ سازم
     که نوت های دلِ ما از کران تا بی کرانه ست

 

     تَرَک برداشت با مضرابِ اشکم ، کاسه ی دل
     چو زیرِ دستِ شلّاقِ غزل خوانِ شبانه ست

 

      شبی از شعر می سازم برایت با نگاهم
     به نونِ والقَلَم کاین شعرهایم عاشقانه ست

 

     سَرَم را می گذارم ... زیرِ تیغِ ... پلک هایت  !!
     تأمّل کن ؛  سَرَم  در کارِ خیرش بی بهانه ست

 

     ...  دلِ مغرور وُ سرکش را به آتش می کشانم
     ازین آتش نمی ترسم که عشقم در زبانه ست !