درباره من
کلیه نوشته های مندرج در این سایت به قلم این حقیر می باشد .
شعرها و متون ادبی موجود در سایت های رسمی و مراجع معتبر به ثبت رسیده است . لذا کلیه حقوق معنوی و مادی آن مربوط به نویسنده می باشد .
هرگونه کپی برداری بدون کسب اجازه و یا ذکر منبع غیر مجاز می باشد .
ادامه...
هنوزم در هوایت غرق می گردم چو با من فال می گیری !
هنوزم در هوایت غرق می گردم چو با من فال می گیری
که فنجانِ مرا پر می کنی با عشقُ با من بال می گیری
اسیرِ دست هایت می شوم... غرقاب ...درمعصوِمِ چشمِ تو
صدایم می زنی برخیز ... فرصت های ایده آل می گیری
چوافتادعکس دل، خونین به تیرِ سرکش ِتقدیر،در فنجان
لبِ تصویرلرزیداز...خیالی...که تو درهرسال می گیری
بیا قدری درونِ آسمانِ چینی ام با دل مدارا کن
نمی فهمم چرا اینگونه از من بوسه های کال می گیری
تو گوئی ناتمامی...از تمامِ ... خاطراتِ زندگی هستی
که می دانی زبویت سُست می گردم، برایم فال می گیری !
زنده به گور !
بارش کج بود
کسی
انگشتش را
در کودکی
شکسته ...
زنده به گور
مشغول بلعیدنِ پس مانده ی روز
بی آب ،
بی نفس ،
بی چاره ،
درختِ جوانِ همسایه !
توبه کردم که دگر بار نیایم به درِ خانه ی تو !
توبه کردم که دگر بار نیایم به درِ خانه ی تو
چه کنم خیمه زده کاسه ی چشمم به سرِ شانه ی تو
من پریشان تو ام فکرِ مرا غرق در اندوه کنی
تا سحر تیرِ خلاصم بزند بوسه ی جانانه ی تو
دل و دینم سرِ هر کوچه و پس کوچه شهر شد آواره ی تو
چه خیالیست بگویند فلانی شده دیوانه ی تو
مثل یک شمع بسوزم زفراقت که در این تنهائی
به خیانت ندهم باج چو جانم شده پروانه ی تو
ترسم از روز غریبی ست تو را بینمُ صد ناز کنی
رد شوی از منُ آنگاه بمیرم به درِ خانه ی تو !
هی عجب !
تازه دارم کمی با کبوتر ، کمی با کلمه
کمی با آسمانِ بی اسمِ علاقه آشنا می شوم .
می گویند من آدم خوبی نبوده ام
راست می گویند
اولاً بی بوریا بار آمده ام
بعد گهوارهْ به دوشی خاموش ،
حالا هم که پا به گور ...
چراغم اینجا و خیالم جایی دور .
می گویند من آدم خوبی نبوده ام
راست می گویند
من بارها به بعضی آدمها ،
سگ ها
و سلیطه ها
سلام کرده ام ،
حتی گاهی بدون ِ یک سلام خالی
از خوابِ انار خسته چیزی نچیده ام
و بارها بی که به شب شک کنم
آهسته از چراغ خانه پرسیده ام
چرا از سکوت سنگ می ترسد !
راست می گویند
من آدم خوبی نبوده ام
سالها پیش از این
پسین روزی دور از اندوه ِ دی
کبوتری نابُلد از حدس ِ عطسه ی آسمان
به ایوان خانه ی ما آمد ،
پنجره بسته بود
من خانه نبودم
و تمام شب باران آمده بود
من آدم خوبی نبوده ام !
حالا می فهمی این همه هق هق ِ تاریک
تاوان کدام کلمه ، کدام کبوتر ِ مّرده ،
کدام آسمان ِ بی اسم ِ علاقه است !؟
“سید علی صالحی “
خیالت می زند راهم که دزدانه لبت چینم !
منم عاشق به چشمانت که با میخِ نگاهِ تو
مسیحائی شوم آخر چو کشته در پگاهِ تو
چنان بر دستُ پایت خونِ احساسم روان گشته
که گوئی هفت دریا هم نشوید روی ماهِ تو
خیالت می زند راهم که دزدانه لبت چینم
دو صد بوسه زنم چینت چو بنشینم به راهِ تو
به تاری بسته این جانم غریقی منتظر گشتم
دخیلت مثلِ درویشی شوم در خانقاهِ تو
بپرسم وقتِ خاموشی بگو جرمِ منِ عاشق
ملامت می کنی ما را همین بوده گناه تو
طلا خانم !
طلا خانم
چشمت را باز کن تا نیفتی
جائی که
این تن های نفهم خاک آلود
با شیون دستبندت
دهان را ارزان می بندند
قرص ماهت را به نان قرض می دهند
آن بالا نشسته ای و خبر نداری
اینجا
خاک در خاک به خاک نشسته است !