از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم ( ۳ )

 

 رگهایم تیر می کشد ،  

 برای شعری که سَرَم آوار می شود !  

 برای هوائی که در من حبس می شود !   

 و لحظه ای که  

  از فرطِ خُماری به نگاهی خراب می شوم!    

 دست هایم می لرزد  ،    

 برای رسیدنِ   

      ‌حکمِ حلق آویز شدنِ بغض  ، در چشم  هایم !      

 برای  تمام کردنِ نقاشیِ رها شده ی کنارِ اطاقم !    

 و ثانیه هائی که   

                      در نشئه گیِ تمامِ تو ناتمام  شوم  !  

 حالا مانده ام ،   

 با حضورِ بی رنگ م ، بین خیال های تو  !   

 با خاموش ماندن م  ، لابلای خط های تو  !     

 و  فاجعه نگاهی که مرا برد به پرتگاه تو !      

 ...    

 دلم تنگ شده برای بهشت تو  ...  حوای من  !