آرام ِ خیال !

    قلبم گواهی می دهد بر تن کُنَد عشقم جنون
    دل از صدائی می جَهَد با ضربه ای بر این کُلون  

    رویایِ من گوئی که با فرهاد همپا گشته است
    می گُستَرَد قالیچه ای از قصرِ او تا بیستون 

    آن پیشتر - شیرینِ من - با ناز ، دل را قفل کرد
    با فکرِ آزادی شمُردَم ، روزها را تا کنون 

    روزی که دل بیدار شد از خوابِ غفلت - ناگهان
    در سجده شد تا با دعا گردد طلسمش واژگون 

     درمان خود آغاز کرد زندان دل را باز کرد
    چون اشکِ گُل بر خاک شد تا ریشه اش گردد فُزون

    عاشق شدم در دَم به دیدارش چو ماهی ها به آب
    گفتم که زیبا* خوانمت ، سرنا زنم یا اَرغَنون**

    چون ماهِ چشمش - خیره شد - بر چشمِ من ، با صد فسون
    آئینه ام برقی بزد ، آرام شد قلبم کنون !

    *زیبا :  (در اینجا استعاره از خداوند جلّ وعلا است)

    ** 

     اَرغَنون :
     سازی است مخصوص مسیحیان که در کلیساها نوازند
                                          ( لغتنامه دهخدا )