از وقتی که رفته است ! ( نوشته آزاد )

    از وقتی  رفته است جلوی پنجره می نشینم 

     سالهای باقیمانده را با اشتها سر می کشم 

       از وقتی رفته است اندوه هم رفت غم رفت  

     چشمه اشکهایم  خشکید و فقط تصویر چشمهائی ماند 

      که شب چراغ بیداری هایم شد . 

      از وقتی رفته است سوزشی در سینه ام حس می کنم  . 

    کاش بودی و  دست بر سینه ام می گذاشتی تا از حرارتش  

    دستت می سوخت  و من کیف می کردم و  سرانگشتان 

    تو را با بوسه هایم بی  قرار رسیدن به ساحل اشکهایم 

    می نمودم . 

   از وقتی  رفته است دستهایم شکل کتاب شده اند .
   شکل قنوت شکل کاسه ی عشقی که برایم نذر کردی و از 

   زلال  نگاهت مراسیراب مثل بارانی که همواره دوست دارمش  

   که مرا خیس کند و تن تب دارم را بخار  و من را مریض تر 

  و صورت  بازیگوش دست هایت  مرا نوازش کند تا آرام  

  شوم و چشم هایم را بر روی لب های عرق کرده اش بگذارم 

  و بگویم از وقتی رفته است فقط تو را می خواهم . 

  نیمه شب است پنجره باز  و احساسم مست از نسیم نرگس
  چشمت و قلمی که به یاد عطر  دست و نفس ات هنوز بیدار 
   و اینجا کودکی نگران از بازگشت دلی که پیش خیال تو  

   رفته است . 

                                 (   درد دل های یک قلم -  بخش دوم)