پشت چشمهای بسته ام

      از ظهر که می گذرد 

      سرم را بالا می گیرم  

      پشت پنبه ی ابرها  

      به دنبال لبخند قشنگی هستم

      که کودک ایمان مرا 

      به فراموشخانه سپرد  !