خیالت می زند راهم که دزدانه لبت چینم !

 

منم عاشق به چشمانت که با میخِ نگاهِ تو
مسیحائی شوم آخر چو کشته در پگاهِ تو 

چنان بر دستُ پایت خونِ احساسم روان گشته
که گوئی هفت دریا هم نشوید روی ماهِ تو

خیالت می زند راهم که دزدانه لبت چینم
دو صد بوسه زنم چینت چو بنشینم به راهِ تو

به تاری بسته این جانم غریقی منتظر گشتم 
دخیلت مثلِ درویشی  شوم در خانقاهِ تو

بپرسم وقتِ خاموشی بگو جرمِ منِ عاشق
ملامت می کنی ما را همین بوده گناه تو