خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

باطری ی عشق !

  

 

 

 

    دست هایت   

 

    قطبِ مثبت قلبم ،

 

    نورِ چشمهایم

 

    تضمینِ تو !

 

  

  

 

چوب حراج !

 

 

 

 

     شب   

 

     باران 

 

     با دلی  در جیبش  ... 

 

     من بودم  

 

     تو   

 

     یک چوب حراج  ...

 

     یکی خریدیم   

 

     دوتائی پریدیم   !  

 

فریاد زیر آب !

 

  

  

 

    در جستجوی   

 

    فانوسِ دریائی دلت

 

    چشم  قد می کشد

 

     فریادم

 

     زیر آب  ! 

 

ماراتن عشق !

   

  

 

      در ماراتن عشق 

 

      دلم 

 

     برنده شد  

 

      وقتی    

 

      به پایان   

 

      خط چشم تو  

 

      رسید     

 

      هنوز نگاهم

  

      دور اول را 

    

      به دورت  

 

       نزده ! 

 

خدای من !

  

 

 

   

 

    حتی مُسَکّنِ شعرهای قیصر و سهراب 

 

 

     آرامم نمی کند  ...

         

 

    در گاو صندوق ذهنم 

 

    و تمام این سطور  

 

     رنگ خدا

      

     گم شده  ... 

  

     راستی خدای تو چه رنگی است ؟!  

 

    

شب های بارانی !

  

  

 

      

    بلند بارانی ی مردانه ام 

 

    خیس  ؛ 

 

    از خواندن جوهر چشمهایت  

  

    از صدور حکم تخلیه برای اشک هایم

 

    از لمس ولخرجی های غرور در این بازار 

 

    از سر رسیدن موعد اقساط  عشق مان 

 

    از کوبیدن درخانه ات توسط طلبکاری مثل من 

 

    از ترس اینکه روی ایوان خیال مرا ببینی و راهم ندهی 

 

    از سالهائی که  

 

    زیر باران یکریز

 

    از دیوار بهشت بالا رفتم

  

    پا جای پای دلم گذاشتم  

 

    و جای ضربدست نگاهت را

 

     که هنوز بر این خطوط درد می کند   

 

 

      با یک لحظه بودنت 

 

    عوض  کردم  ....  

 

 

    شب های بارانی ام را بگیر  

  

 

    کاسه ای نور  

 

 

    مهمانم کن ...  زیبا  !  

 

  

کاسه ی عشقت کو ؟!

           

 

    برگ های دفتر حیاط خلوتم را   

 

     ناخوانده جارو کرد 

 

     آنوقت  کودکش  

 

     دنبال کاسه ی عشق است  !  

 

 

 

    پی نوشت :‌ 

                  آن " تو" ئی  که انقدر دنبالشی شاید لابلای
     برگ های
 ناخوانده ی دفتر من باشد  ... 

   

رخوت آرام !

 

    

 

    این شب ها 

 

    پشت پلک های بازم  

 

    کبریتی نیمه جان 

 

    در فکرِ عبور از زندانِ جیب توست 

 

    تا دوباره 

 

    در اکسیژنِ خنده هایت بسوزد 

 

    و رخوتی آرام  

 

    ذره ذره  

 

    بی درد  

 

    آبش کند . 

 

 

    این شب ها 

 

    زیرگذری است  

 

    برای رسیدن به تصویرِ تو ...

    

      دیرتر بیائی 

 

    نه شبی مانده  

 

    نه عکسی 

 

    نه  کبریتی  ...

 

 

    پاکت سیگار ِعمر مرا هم مچاله می کنند ! 

 

هوس !

 

 

 

 خشخشاشِ ذهن

 
 گردنش را می خراشد

 او

 ریشه ای را

 که هوس

 دست به گریبانش کرد  !   


  پی نوشت : 

  سلام
  ذهن به خشخاش تشبیه شده و می دانید که زمانی
  خشخشاش را شکاف می دهند شیره ی آن می رسد
  و تریاکی می شود که مرهم زخم ها و دردهاست
  (و من این عمل را به خراشیدن گردن ذهن تشبیه
  نموده ام )
  پس وقتی ذهنی بارورمی شود و در واقع پخته و
  قابل استفاده می شود که مانند خشخشاش آن را
  دچار رنج کنیم .
  بعد از آن به تصویر کسی می رسیم که ریشه ای
  راه تنفس او را بسته است ( و او ) هم دارد 
  ریشه ای که گریبان گیرش کرده را می خراشد .
  ترکیب این دو تصویر می تواند معانی ذهنی
  گوناگونی را به شما بدهد که البته در انتخاب
  هرکدام از آنها مختارید .
  تضادی در دو تصویر موجود است . اما نقاط مشترکی
  را نیز می توان از آنها استخراج نمود .
  بنا براین تفسیر و نتیجه گیری  نهایی را به عهده
  خودتان می گذارم  .

  در پناه حق باشید

پشت پنجره ام چه می کنی ؟!

 

 

 

     کبود چشمِ دل من   

 

    یادگار شلتاقِ* عشق توست  

 

     افسار بدست 

 

      پشت  پنجره ام چه می کنی ؟!   

 

 

 

 

    *  شلتاق :  نزاع، غوغا ( معین)  

     وام ‌واژه ی ترکی در لهجه ی گفتاری تهرانی