درباره من
کلیه نوشته های مندرج در این سایت به قلم این حقیر می باشد .
شعرها و متون ادبی موجود در سایت های رسمی و مراجع معتبر به ثبت رسیده است . لذا کلیه حقوق معنوی و مادی آن مربوط به نویسنده می باشد .
هرگونه کپی برداری بدون کسب اجازه و یا ذکر منبع غیر مجاز می باشد .
ادامه...
روزه ی سکوت !
نور آفتاب به پای کاج های سر به فلک کشیده افتاده
برای دیدن روی ات ،
گرم تلاش می کند
تا میان این بی پنجره ها ، تو را بیابد
روزه ی سکوت گرفته ای
و صدای آرامش ات را
رسانده ای به بلندایِ قامتِ غروب
من نیز هوایم به غربت نگاه مهربانت آلوده شده
لب هایم در عطش بوسه ای است به دست های خاک خورده ات
...
زیبای من ...
امشب بین این همه قاصدک چشم به راه تو ام
زودتر به خوابم بیا و رهایم کن از دغدغه ی چشمهایت
خوب می دانی که این خیالم را
با کسی جز تو تقسیم نخواهم کرد !
پاک کن !
هنوز پاهایم تیر می کشد
در ضربه های بی انصاف تبر !
و تو روی تن خشک شده ام
اشک هایت را پاک می کنی !
قصاص !
بی وقت بود
درخت را سربریده بودند
به جرم نرسیدن آفتاب
و ریشه ای
که هنوز آب می خورد از این جریان !
باور من !
باورهایم را در کیسه ای گذاشته ام
پیش چشمان شب زده ام
آنها را می دهم
تا یکی از ستاره هایت را به من بدهی ...
شاید روشنی آن
سرریز پیاله ام را نشان بدهد
و تو
از امانتی که برایت گذاشته ام
چشمهایت را برایم باقی بگذاری !
انار !
واژه های سر به هوا
منتظر اناری هستند
زمین بیفتد
دانه های دلش خون گریه کند
و سرخ کند
دفتر سکوت مرا !
تن چاک خورده از ترکش نگاه آفتاب
در خیابان سرد
دنبال جعبه ای بی دغدغه است !
وقتی که عشق
قدر یک نفس می شود
...
چقدر میوه های این خاک تلخند !
........................................................
یادداشت نویسنده :
انار در این شعر به معنی درون انسان است
و ترک برداشتن انار ، اشاره به رسیدن
به حالات عرفانی را دارد .
بی انصاف !
آدم برفی ها را
از بغض
به پائین پرت می کنند
روی تن سرد شده آنها
دست و پا می شکنند
و در شعارهایشان
آفتاب را مقصر می انگارند !
از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم ( ۴ )
می دانی گُلَکَم !
شب ها نوشته های عطرآگین ت را زیر سر می گذارم !
ستاره ام را در آغوش می کشم
چشم هایم را می بندم
تا بازهم خواب تو را ببینم !
خواب نوازش دست هایت !
خواب دوستت دارم های بی صدایت !
خواب دفتر سکوت !
وقتی که سطرهایش از نفس های تو پر می شود !
و من لابلای نفس های تو ،
گُم می شوم !
می خواهم در این بازی قایم باشک
همان گم شده ی تنها باشم !
آنقدر تو را صدا کنم تا از نَفَس خالی شوم !
و در ثانیه های ناتمام از یک نگاه سیر
برایت بمیرم !
تو هم بیائی در خاک ت دفنم کنی !
با قطره های باران سبزم کنی
و به کودکمان یاد دهی
فردا سرخی گونه ها
در جاده عشق
به آفتاب سلام می کند !
...
پیدایم کن زیبای من !
قلم !
تَرَک های پای م را
ریشه ای است
از عشق سیراب
ریسمانی است
گردن م
رنج می کشم
برای تاب خوردن آدم ها
بی تاب
از لذت آنها
یکی از روی عاطفه
مرا به دار هوس
دیگری برای زایمان پول هایش
نفت به خوردم می دهد !
حالا از پای شکسته ام
قلمی بتراش
درختی بکش
پنجره ای رو به آسمان
بارانی به وسعت دست ها
تا حسِ
بی خودشدندر چشم بنشاند
...
چقدر شبیه هم هستیم ،
ما درخت ها
و آنها به هم !
در این حوالی !
در این حوالی
عاشقی بود
شعر می فروخت
پشت چراغ
دنبال تکه های
دل خود می گشت
در این حوالی
کودکی بود
ستاره می خرید
کیف می کرد
در این حوالی
کسی بود
قرص هایش را بلعید
با نقطه ای که ذهنش پاک کرد
و مُرد !
کاش
به قرض هایش فکر نمی کرد !
گل باران !
آسمان
وقت داد
قدر یک لحظه سکوت
خواستم از آن بالا
تو را صدا کنم
نشد
آنوقت دستهایم گل باران ت کرد !
...
تقدیم به روح عزیزترین دوست م " بهزاد کسمائی "
که اگر بود ۱۳ دی ماه 43 ساله می شد !
روحش شاد