خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

خاک سرخ

اشعار و متون ادبی به قلم مهدی جابری

سیبِ زمینی !

 

  در بهشت خیال  

  بین حوا و سیب   

  زمین را انتخاب کرد

  تا هردو را داشته باشد !    

  غافل از اینکه   

  سیب های زمینی   

  طعم کرم می دهند !  

  ... 

  پی نوشت :    

  مشکل از ترازوی تو نیست که دقیق است !  

  اگر می خواهی حال بهتری داشته باشی   

  زمینت را عوض کن   !  

از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم ! ( ۶ )

 

 

  روز که تمام می شود    

  برق خیس آفتاب  

  پاک می شود   

  از روی بام شهر !  

   روز که تمام می شود    

  شبگرد عاشق محله ی ما 

  جستجو می کند  

  پسماندهای عشق را   

  در سطل بازیافت حیاط خلوتش  !    

   روز که تمام می شود   

  پاکت فال خود را باز می کنم    

  به بخت رنگ پریده ام آب می پاشم   

  تا قبل از من خوابش نبرد !    

 

   روز که تمام می شود   

   اندکی صبر چاشنی خیالم می کنم  

  و بادامِ تلخِ بی تفاوتی ات را آرام می جوم ! 

  

  روزها تمام می شوند !  

  و من در این اندیشه ام 

  که هر روز برایت می نویسم  

   عاشقم !    

   و دوستت دارم زیبای من ! 

روزه ی سکوت !

 

 

  نور آفتاب به پای کاج های سر به فلک کشیده افتاده

  برای دیدن روی ات ،  

   گرم تلاش می کند   

  تا میان این  بی پنجره ها ، تو  را بیابد

  روزه ی سکوت گرفته ای

  و صدای آرامش ات را

  رسانده ای به بلندایِ قامتِ غروب 

  من نیز هوایم به غربت نگاه مهربانت آلوده شده

  لب هایم  در عطش بوسه ای است به دست های خاک خورده ات

  ...  

  زیبای من ...  

  امشب بین این همه قاصدک چشم به راه تو ام

  زودتر به خوابم بیا و رهایم کن  از دغدغه ی چشمهایت

  خوب می دانی که این خیالم را   

  با کسی جز تو تقسیم نخواهم کرد !

پاک کن !

 

هنوز پاهایم تیر می کشد 

در ضربه های بی انصاف تبر  !

و تو روی تن خشک شده ام  

اشک هایت را پاک می کنی ! 

قصاص !

 

  بی وقت بود 

  درخت را سربریده بودند     

  به جرم نرسیدن آفتاب  

  و ریشه ای 

   که هنوز آب می خورد از این جریان !   

باور من !

 

 

  باورهایم را در کیسه ای گذاشته ام 

  پیش چشمان شب زده ام  

  آنها را می دهم   

  تا یکی از ستاره هایت را به من بدهی   ...

  شاید روشنی آن 

  سرریز پیاله ام را نشان بدهد 

  و تو  

  از امانتی که برایت گذاشته ام 

  چشمهایت را برایم باقی بگذاری  !  

نقد شعر « بادبادک »

 

   در صورت تمایل می توانید نقد شعر بادبادک 

   را در ادامه مطلب بخوانید .

 


  با تشکر از استاد کامران قائم مقامی برای نقد زیبائی  

  که بر شعر اینجانب نوشتند . 

 

ادامه مطلب ...

انار !

 

  

 

 

   واژه های سر به هوا 

   منتظر اناری هستند  

   زمین بیفتد  

   دانه های دلش خون گریه کند  

   و سرخ کند 

   دفتر سکوت مرا ! 

   تن چاک خورده از ترکش نگاه آفتاب 

   در خیابان سرد  

   دنبال جعبه ای بی دغدغه است !  

   وقتی که عشق 

   قدر یک نفس می شود   

   ... 

   چقدر میوه های این خاک تلخند !  

 

     ........................................................

 

 

   یادداشت نویسنده : 

 

   انار در این شعر به معنی درون انسان است 

   و ترک برداشتن انار ،  اشاره به رسیدن 

   به حالات  عرفانی را دارد .

بی انصاف !

 

  

  

 

   آدم برفی ها را   

    از بغض   

   به پائین پرت می کنند     

   روی تن سرد شده آنها  

    دست و پا می شکنند   

    و در شعارهایشان    

     آفتاب را مقصر می انگارند !  

از نامه هائی که هیچوقت ننوشتم ( ۴ )

 

   می دانی گُلَکَم !

   شب ها نوشته های عطرآگین ت را زیر سر می گذارم ! 

   ستاره ام را در آغوش می کشم    

   چشم هایم را می بندم  

    تا بازهم خواب تو را ببینم ! 

   خواب نوازش دست هایت  ! 

   خواب دوستت دارم های بی صدایت !  

   خواب دفتر سکوت  !

   وقتی که سطرهایش  از نفس های تو پر می شود  ! 

    و من لابلای نفس های تو  ، 

    گُم می شوم ! 

   می خواهم در این بازی قایم باشک  

    همان گم شده ی تنها باشم  ! 

    آنقدر تو را صدا کنم تا از نَفَس خالی شوم   !

    و در ثانیه های ناتمام از یک نگاه سیر  

    برایت بمیرم ! 

    تو هم بیائی  در خاک ت دفنم کنی ! 

    با قطره های باران سبزم کنی  

    و به کودکمان یاد دهی 

    فردا سرخی گونه ها

    در جاده عشق   

    به آفتاب سلام می کند !  

      ...

    پیدایم کن زیبای من !