درباره من
کلیه نوشته های مندرج در این سایت به قلم این حقیر می باشد .
شعرها و متون ادبی موجود در سایت های رسمی و مراجع معتبر به ثبت رسیده است . لذا کلیه حقوق معنوی و مادی آن مربوط به نویسنده می باشد .
هرگونه کپی برداری بدون کسب اجازه و یا ذکر منبع غیر مجاز می باشد .
ادامه...
چشم هایم شرجی ی نگاه توست !
دو چشمِ شرجیم دلتنگ و خسته ست
درون قایقی تنها نشسته ست
وَ( ا)زَ( ا)مواجِ نگاهت می هراسد
کمر بندِ نجاتش را گسسته ست !
خطر کردم !
یک بوسه خطر کردم دیدم ثمر آن را
تکرار نگردانی ، !... از سود ضرر کردی
آخر تو چه می دانی ای دلشده ی عاشق
درعشق تو حیران شد این دل که خبر کردی
با ماه رخت بودم سر در یقه ی خود بود
رسوا شده ام حالا چون عزم سفر کردی
هر شب منِ مجنون را مست از غزلت کردی
شعر و غزل و ما را از زیر ، زبَر کردی
راوی ی گُـلِ عشقی ، شاگردِ تو می مانم
چون درس نمی دانم ، پیمانه به سر کردی
حکم ، حکمِ توست ای بی بی ی دل !
منتظر بودم بیائی پیشِ ما
آس ، در دستم گرفتم لحظه ای
آمدی ، اما به جای آسِ دل
این دلِ مستم گرفتم لحظه ای !
حکم ، حکمِ توست ای بی بی ی دل
چشمِ ما ، بر خالِ دل ، از باده است
تیغ را هم بسته ای روی لبت
قتل عمدِ ما برایت ساده است !
اعتراف !
چند روزی هست دِل دِل می کنم اما شرایط جور نیست
سخت شد کارِ دلم، دیگر ازینجا رفتنم مقدور نیست
این اواخر می گریزد چشم هایم از بیانِ اعتراف
چون که می دانی نگاهم روبرویت آنقَدَر پر زور نیست
آنچه می خواهم بگویم رابه لرزش های دستِ(ا)حساس کن
چون برای گفتنِ حرفم... تو می دانی ...زبان ، مجبور نیست
گونه هایم سوخت از رگبارِ حسرت ،دست هایم خالی اند
جز لبِ سرخِ شقایق گونه ات ،چیزی درین منظور نیست
قاضی القُضات ،اشکم پیشکش ، امشب دلم تسلیمِ توست
حکم ده ! چون مجرمت طاقت ندارد،خون او محدور نیست ...
زیرِ تیغ !
نگاهی کن ؛ دلم تنها شده ... در فکرِ خانَه ست
و مانندِ کبوترها به فکرِ آشیانَه ست
درین شب ها برای دیدنت پر می گشاید
که در معراجِ خود گویا به دنبالِ نشانه ست
و تنها روی ابرِ خیسَ ازِ (ا)حساسم نشسته
چه می سوزد تنش ..... جای ... لگدهای زمانه ست
ببین تن پوشِ دل غرقست در بارانِ حسرت
بمان چون سیلِ غم در من روانه ست
زدم زخمه ... به سیم و کاسه ی غمگینِ سازم
که نوت های دلِ ما از کران تا بی کرانه ست
تَرَک برداشت با مضرابِ اشکم ، کاسه ی دل
چو زیرِ دستِ شلّاقِ غزل خوانِ شبانه ست
شبی از شعر می سازم برایت با نگاهم
به نونِ والقَلَم کاین شعرهایم عاشقانه ست
سَرَم را می گذارم ... زیرِ تیغِ ... پلک هایت !!
تأمّل کن ؛ سَرَم در کارِ خیرش بی بهانه ست
... دلِ مغرور وُ سرکش را به آتش می کشانم
ازین آتش نمی ترسم که عشقم در زبانه ست !
به یاد فریدون !
"من آن خزان زده برگم" که در میانِ نگاهت
نشسته بر سرِ راهی که رفته چشمِ سیاهت
صدای من زده بر گوشِ آسمانِ غرورم
که بت شکن تر ازینی ندیده روی چو ماهت !
...
صدای فریدون رو خیلی دوست دارم .
این دوبیتی رو در وزن شعر"دوتا چشم
سیاه داری" که توسط فریدون اجرا شد
نوشتم .
برای شادی روحش فاتحه بخوان .
چشم به راه !
در حقِ من ظلمی شده ، چون بی خبر رفتی سفر
چندیست اینجا مانده ام باچشمهائی خیس و تر
هرشب نگاهم می رود بر ساعتِ ولگردمان
پایان نمی گیرد چرا این لحظه های کور و کر ؟
دستی که آغوشِ تنش در خرمنِ مویت زدم
در بینِ انگشتانِ خود زندان شده در پشتِ سر
با رفتنت طوفان شده در بندهای سینه ام
هر بندِ آن جان می کَند چون ریشه با یادِ تبر
حالا تماشایم بکن چون شوره زاری گشته ام
بشکاف با دستان خود خاکِ دلم بارِ دگر
...
امروز هم ، بالا بمان ای پلکِ خوابآلوده ام
دیگر تو بی مهری نکن ...عشقم بماند ... پشتِ دَر !
عشقِ ممنوع !
دیگر از دست تمنای دل عاجز شده ام
بینِ این مردم عاقل متمایز شده ام
دلِ دیوانه تو دیگر هوسِ سیب مکن
که به گردن زدنِ حسِ تو جایز شده ام
کاسه ی شرم و حیا را سرِ هر کوچه مَبَر
تا نگویند که در بندِ غرایز شده ام
سرِ شب ، مست و غزلخوانِ دو چشمی شده ای
که به ترسیمِ تنش ، خوب ممیز شده ام
توبه کن ، فرصت آدم شدنست ای دلِ من
نفسی پُرکُن ازین حال که فایز شده ام !
زنده باد عشق !
در گلویم بغض ، بسته شاهراهِ حنجره
تا که می دوزم نگاهم را به قابِ پنجره
نیمه ی شب هست و بی مهتاب دریا می روم
با دلی تنها میان آبهای خاطره
کاغذِ بی ابر و باد شعرهایم خیس شد
چون نوشتم عاشقم با واژه هائی ساحره
می نویسم زنده بادا عشق و دیگر هیچ کس
هرکسی این را نفهمد خارِجَست از دایره
غرقِ اندوهم که امواجِ بلندِ موی تو
می کِشد احساس ما را با طنابی پر گِرِه
بی تعلّل از میانِ اشک ها رد می شوم
تا گذارم بوسه ام را بر لبانی باکره
با تو گویم یا بیا دستم بگیرای خوبِ من
یا که می میرم برایت بی نشان و مقبره
بربخارِشیشه ی عشق اندکی دستی بکش
تا نماند ... بغضِ من ... در شاهراهِ حنجره !
عاقل ترین عاشق !
بزن باران درین بستر که همراهِ تو می بارم
میانِ عقل و احساسم زلالِ اشک می کارم
بزن باران به رگ برگِ صدای خیسِ احساسم
بدونِ چتر می خواهم کنارت گام بردارم
برقصان با ترنّم اشک را در قابِ چشمانم
که دردی از غمِ دوری درونِ سینه ام دارم
نمی خواهد ببیند عقل ، پابندِ کسی هستم
دلم زورش نمی چربد نشسته پشتِ افکارم
نمی دانم کجای کار می لنگد ... پریشانم
برای گفتگو با عقل خود تا صبح بیدارم
بیا باران بزن آهسته تر بر عشق ِبی جانم
که جای سنگ ، قلبم را کمی دلتنگ پندارم
شدم عاقل ترین عاشق ، ندانستی که ناچارم
به بازی در سکانسِ صحنه ی آخر که بیزارم
صدای یک گلوله ماند و دیگر هیچ در یادم
درین بارانِ بی پایان به سوگِ عشق ... می بارم !